نمونه ترجمه تخصصی انگلیسی به فارسی هنر

موضوع: بداهه پردازی در تئاتر

 کد مترجم: 1390

شما می توانید نمونه ترجمه تخصصی ذیل را مطالعه نمایید. در صورت رضایت از کیفیت ترجمه انگلیسی به فارسی  در هنگام ثبت سفارش می توانید در فرم ثبت سفارش ترجمه در سایت ترجمه آمارد ترجمه کد ارجاع به مترجم فوق را وارد نمایید

---------------------------------------------------------------------------------------------------

متن اصلی

One common metaphor for Interactive Storytelling has been the notion of Interactive Dramas, in which players assume the first-person role of the main character in a digitally mediated narrative. One of the earliest scholarly explorations of digitally mediated narratives is Laurel’s Computers as Theater, in which she outlines a model for Interactive Narrative based on theatrical performance. In this paper we explore the implications of using the model of improvisational theatre as a way to understand the relationship between the author/designer and the reader/player of such narratives. This model allows for a new formulation of the notion of agency, by shifting the concept of the reader from a player-centric model to a performer-centric model. We conceive of interactions between readers and authors as being a co-performance mediated by the computational system, and governed by some of the same rules that are in play between multiple performers in a piece of improvisational theatre. We connect this idea to a phenomenological theory of human computer interaction and cognition which foregrounds the role of communication and commitment between interactors. 

ترجمه

یک استعارۀ معمول برای داستان‌گویی تعاملی، مفهوم درام تعاملی بوده است که در آن بازیگران نقش اول‌شخص شخصیت اصلی را در یک روایت واسطۀ دیجیتالی بر عهده می‌گیرند. یکی از اولین مطالعات علمی در زمینۀ روایت واسطۀ دیجیتالی "کامپیوتر به عنوان تئاتر" لورل است که در آن وی مدلی برای روایت تعاملی بر پایۀ اجرای تئاتری را ارائه می‌دهد.  در این مقاله، به پیامدهای استفاده از مدل تئاتر بداهه به عنوان راهی برای فهم روابط بین نویسنده/طراح و خواننده/بازیگر برای چنین روایت‌هایی می‌پردازیم. این مدل اجازۀ استفاده از یک فرم جدید از مفهوم وساطت را با تغییر فهم خواننده از یک مدل بازیگرمحور به یک مدل مجری‌محور می‌دهد. تعاملاتی را بین خوانندگان و نویسندگان به عنوان واسطۀ اجرا به وسیلۀ سیستم محاسباتی و تابع برخی قوانینی که در بازی بین چندین اجراکننده در یک قطعه تئاتر بداهه وجود دارد در نظر می‌گیریم. این ایده را به یک نظریۀ پدیدارشناسانۀ تعامل انسان با رایانه و شناخت که نقش ارتباطات و تعهدات بین تعامل‌کنندگان را تشکیل می‌دهد مرتبط می‌کنیم.