نمونه ترجمه تخصصی انگلیسی به فارسی علوم سیاسی

موضوع: میراث واقعی دهه‌ی 1960

 کد مترجم: 1289

شما می توانید نمونه ترجمه تخصصی ذیل را مطالعه نمایید. در صورت رضایت از کیفیت ترجمه انگلیسی به فارسی  در هنگام ثبت سفارش می توانید در فرم ثبت سفارش ترجمه در سایت ترجمه آمارد ترجمه کد ارجاع به مترجم فوق را وارد نمایید

---------------------------------------------------------------------------------------------------

متن اصلی

Conservative scholars exulted and liberal scholars lamented when the fruits of the so-called 1960s revolution seemed to be withering during the 1980s. Not only were many of the landmark legislative measures of the era rolled back by the Reagan and Bush administrations, but its bohemian cultural leaders were fading into obscurity. Timothy Leary had become a sideshow attraction on the lecture circuit. His former colleague Baba Ram Dass (né Richard Alpert) was off somewhere chanting at an ashram. Abbie Hoffman and Richard Brautigan died; Jimi Hendrix, Jim Morrison, Janis Joplin, and many others were long in their graves. For a brief while, the old corporate system based on the Protestant work ethic seemed to be firmly back in the driver’s seat, with the surviving bohemians of the Woodstock generation relegated to cranking out tribute albums. The barbarians having been beaten back from the gates, we could all resume business as usual.

It didn’t turn out that way. What happened instead was neither 1960s nor 1980s, neither bourgeois nor bohemian, but the opening of a path to something new. The great cultural watershed of the 1960s, as it turned out, was not Woodstock, but something that had evolved at the other end of the continent. It was Silicon Valley. This place in the very heart of the San Francisco Bay area became the proving ground for the new ethos of creativity. If work could be made more aesthetic and experiential; if it could be spiritual and useful in the poetic sense rather than in the duty-bound sense; if the organizational strictures and rigidities of the old system could be transcended; and if bohemian values like individuality—which also happens to be a tried-and-true all-American value—could be brought to the workplace, then we could move beyond the old categories. And though the Valley itself has now mushroomed into something quite different than it was, the ethos that it pioneered has spread and endured, and continues to permeate our society. It does so because, unlike Woodstock or Haight-Ashbury—and equally unlike the Beat subculture of the 1950s or the bohemian café society of Paris, from Baudelaire to Gertrude Stein—it has a wide and sustainable economic base. It engages the world of work and the world of life and weaves them together, profoundly changing both.

ترجمه

زمانی که به نظر رسید میوه‌های انقلاب مشهور دهه‌ی 1960 طی دهه‌ی 1980 پلاسیده شدند، محققان محافظه‌کار به وجد آمدند و محققان لیبرال تاسف خوردند. نه تنها بسیاری از اقدامات قانونی اساسی این دوران توسط دولت‌های ریگان و بوش  محدود شدند، بلکه رهبران فرهنگی بوهمین آن نیز در تاریکی محو شدند. تیموتی لیری  به یک جاذبه‌ی فرعی در مدار سخنرانی تبدیل شد. همکار سابق او، بابا رام راس (متولد ریچارد آلپرت) ، جایی مشغول مناجات بود. ابی هافمن و ریچارد براتیگان  فوت کردند، جیمی هندریکس؛ جیم موریسون؛ جنیس جاپلین  و بسیاری دیگر نیز مدت‌ها پیش فوت کرده بودند. برای مدت کوتاهی، به نظر می‌رسید سیستم شرکتی قدیمی بر اساس اخلاق کار پروتستان، به همراه بوهمین‌های باقی‌مانده‌ی نسل ووداستاک  که به تولید آلبوم‌های قدردانی تنزل پیدا کردند، شدیدا همه چیز را تحت کنترل داشته باشد. با عقب رانده‌ شدن غیرمتمدن‌ها از دروازه‌ها، همه‌ی ما می‌توانستیم به کسب و کار خود طبق معمول ادامه دهیم.

این اتفاق رخ نداد. آنچه که در عوض اتفاق افتاد نه دهه‌ی 1960 بود نه دهه‌ی 1980، نه بورژوا بود نه بوهمین، بلکه آغاز راهی جدید بود. آنطور که مشخص شد، نقطه‌ی عطف فرهنگی بزرگ دهه‌ی 1960ووداستاک نبود، بلکه چیزی بود که در سوی دیگر قاره به وجود آمده بود. در دره‌ی سیلیکون . این مکان در قلب خلیج سانفرانسیسکو به آزمایشگاه خصلت جدید خلاقیت تبدیل شد. اگر کارها بتواند زیبایی‌شناسانه‌تر و تجربی‌تر باشد؛ اگر بتواند به جای مفهوم مقید در مفهوم شاعرانه معنوی و مفید باشد؛ اگر ساختارهای سازمانی و سختی‌های سیستم قدیمی را بتوان پشت سر گذاشت؛ و اگر ارزش‌های بوهمین مثل فردیت- که همچنین ارزش ثابت‌شده‌ی همه‌ی آمریکایی‌هاست- را بتوان به محل کار آورد، آنگاه می‌توانیم از مقوله‌های قدیمی عبور کنیم. و گرچه اکنون خود دره به چیزی متفاوت از آنچه که قبلا بود تبدیل شده است، خصلتی که در آن پیشرو بود منتشر شده و باقی مانده است و همچنان در جامعه‌ی ما نفوذ می‌کند. به این دلیل این اتفاق رخ می‌دهد که، بر خلاف ووداستاک یا هیت اشبوری - و به همین ترتیب برخلاف خرده فرهنگ بیت  دهه‌ی 1950 یا جامعه‌ی کافه‌ی بوهمی پاریس، از بودلر  گرفته تا گرترود استاین - این خصلت یک پایه‌ی اقتصادی پایدار و وسیع دارد. این خصلت دنیای کار و دنیای زندگی را مشارکت می‌دهد و آنها را به یکدیگر می‌بافد و به صورت عمیق هر دو را تغییر می‌دهد